The shoes that an English District Collector Rous Peter had gifted to Meenakshi amman as a devotee two hundred years ago...
ஒரு ஆங்கிலேய மாவட்ட ஆட்சியர் இருநூறு வருடங்களுக்கு முன்பு பக்தராக மீனாட்சியம்மனுக்கு காணிக்கையளித்த காலணிகள்...
The shoes that an English District Collector Rous Peter had gifted to Meenakshi amman as a devotee two hundred years ago...
ஒரு ஆங்கிலேய பக்தர் இருநூறு வருடங்களுக்கு முன்னால் மீனாட்சியம்மனுக்கு காணிக்கையளித்த ஷூக்கள் பற்றித்தான் இந்த பதிவு...
*தங்கத்தால் இழைக்கப்பட்ட, விலை மதிக்க முடியாத மாணிக்கங்கள் பதித்த ஒரு ஜோடி காலணிகளை தன் பக்தியின் காணிக்கையாக வழங்கியது அப்போதைய மதுரை கலெக்டர் ரவுஸ் பீட்டர்*
யார் இந்த ரவுஸ் பீட்டர்?
*பீட்டர் துரை 1812ல் ஒருங்கிணைந்த மதுரை ஜில்லாவுக்கு கலெக்டராக ஆங்கிலேயே அரசால் நியமிக்கப்பட்டவர்*.
*அப்போதெல்லாம் மதுரை கலெக்டர்தான் மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவிலுக்கும் தக்கார்*.
*கோயில் தக்கார் என்றால் கோயிலுக்கு தக்கவர் (Fit Person) மரியாதைக்குரியவர் என்று அர்த்தம்*.
*கோவில் தக்காரின் பணி என்னவென்றே முதலில் தெரியாமல் திணறி போனார் பீட்டர் துரை*.
*பின்னர் அம்மனின் மகிமைகளை ஒவ்வொன்றாக கேட்டறிந்து, அவள் மேல் மரியாதையும், பக்தியையும் செலுத்த ஆரம்பித்தார்.*
*தினமும் தன்னுடைய குதிரையில் ஏறி மீனாட்சி அம்மன் கோயிலை வலம் வந்த பிறகே தன்னுடைய அன்றாடப் பணிகளைத் தொடங்குவார்.*
*கிழக்கு கோபுரத்துக்கு முன்பகுதிக்கு வந்ததும் குதிரையில் இருந்து இறங்கி விடுவார்.*
*தன் ஷூக்களை அகற்றிவிட்டு, அனலாய் சுடும் அந்த கற்தரையில் வெறும் பாதங்களில் நின்று மீனாட்சியை வணங்குவார்*.
*தினமும் கோவில் வாயிலில் நின்று மனமுருக வணங்கும் இந்த முரட்டு பக்தனை பார்த்து மதுரை மக்களுக்கு மட்டுமல்ல, அந்த மீனாட்சிக்கே மனசுருகி போயிருக்கும்.*
*இப்போதெல்லாம் ஆறு மாதங்கள் மதுரையில் ஆட்சியராக நீடிப்பது துர்லபம்.*
*பீட்டர் துரை பதினாறு நீண்ட வருடங்கள் அதாவது 1828 வரை மதுரை மாவட்டத்தின் கலெக்டராக இருந்தார்.*
*பீட்டர் ஆங்கிலேயராக இருந்தாலும்கூட, நம்முடைய கலாசாரத்தையும், ஆன்மிக உணர்வுகளையும் பெரிதும் மதிப்பவராக இருந்தார்*.
*மக்களுக்கு எந்த ஒரு கஷ்டமும் வராமல், அம்மனின் வழிகாட்டுதலின்படி ஆட்சி செய்தார்*
*மதுரை மக்கள், தங்களுக்கு யாரையாவது பிடித்து போனால் மிகவும் அன்பும் நன்றியும் செலுத்துவார்கள்*.
*தங்களிடம் மிகுந்த பரிவு காட்டிய இந்த கலெக்டரை மதுரை மக்கள் பீட்டர் பாண்டியன் என்றே அழைத்தனர்*.
சம்பவத்துக்கு வருவோம்.
*ஒருநாள் இரவு மதுரையில் இடியும் மின்னலுமாகப் பெருமழை பெய்தது. பெருத்த காற்றுடன் மழை கொட்டோ கொட்டு என்று கொட்டியது.*
*வெள்ளத்தினால் மதுரைக்கும், மக்களுக்கும் பெரிய இடையூறு வருமே என்று கவலையுடன் உறக்கம் வராமல் கட்டிலில் புரண்டு கொண்டிருந்தார் பீட்டர் துரை.*
*நள்ளிரவு. பங்களாவுக்கு வெளியே ஒரு சிறுமி அழைப்பது போல பீட்டருக்கு கேட்டது. எழுந்து வெளி வராந்தாவுக்கு வந்தார். அந்த இடத்தில் அவரை நெருங்கி வந்த மூன்று வயது மதிக்கும் சிறுமி ஒருத்தி தன்னுடைய தளிர்க் கரங்களால் அவருடைய கைகளைப் பிடித்து இழுத்து மாளிகைக்கு வெளியில் அழைத்து போனாள்.*
சிறுமியும் கலெக்டரும் வெளியில் வந்ததுதான் தாமதம், அந்த மாளிகை அப்படியே இடிந்து விழுந்தது.
*மிரண்டு போனார் பீட்டர். தன்னை ஆபத்தில் இருந்து காப்பாற்றிய அந்த சிறுமிக்கு நன்றி சொல்ல தேடினார். சிறுமியை காணோம்*.
*கொட்டும் மழையில் சற்றுத் தொலைவில் அந்தச் சிறுமி சென்றுகொண்டிருப்பதைப் பார்த்த கலெக்டர் பின்தொடர்ந்து ஓடினார். பிடிக்கமுடியவில்லை. இறுதியில் அந்தச் சிறுமி மீனாட்சியின் திருக்கோயிலுக்குள் சென்று மறைந்தே போனாள்.*
தன்னை ஆபத்தில் இருந்து காப்பாற்றியது அம்மன் மீனாட்சிதான் என்று கலெக்டர் ரவுஸ் பீட்டர் உறுதியாக நம்பினார். 👆
*👆தன்னைக் காப்பாற்ற🙏 கொட்டும் மழையில் வெறும் காலோடு ஓடோடி வந்த அம்பிகையின் பாதங்களுக்கு👣 அணியும்படி ஏதாவது அணிகலன் செய்து தரவேண்டும் என்று ஆலோசனை செய்தார்.*
அவை தான் மேலே சொன்ன அந்த காணிக்கை காலணிகள்.
*நன்றியுணர்வின் அடையாளமாக அவர் மீனாட்சிக்கு காணிக்கை அளித்த இந்த ஒவ்வொரு தங்க ஷூவின் எடை 28 டோலாக்கள் (ஒரு டோலா தங்கம் தோராயமாக 12 கிராம்).*
*இதுபோக 412 சிவப்பு கற்கள், 72 மரகதங்கள், 80 வைரங்கள் மற்றும் பூனை கண், முத்துக்கள், சபையர் என்று நவரத்தினங்கள் காலணிகளை அலங்கரிக்கின்றன.*
அத்துடன் விட்டாரா?
அம்மனைத்தவிர அந்த நாட்களில் மதுரையில் குதிரை வலம் வருபவர் பீட்டர் மட்டும்தான்.
திருவிழா சமயத்தில் குதிரையில் மதுரை வலம் வரும் அம்மன், சேணம் இல்லாததால் பேலன்ஸ் பண்ண சிரம படுவதாக அவரின் பக்திக்கண்களுக்கு பட்டது.
வெள்ளைக்காரர்கள் எதையும் மிஸ் பண்ண மாட்டார்கள். எடுறா தங்கத்தை, அடிறா சேணத்தை" என்று நவரத்தினங்களால் இழைக்கப்பட்ட இரண்டு தங்க சேணங்களையும் செய்து, அவற்றையும் அம்மனுக்கு காணிக்கையாகச் சமர்ப்பித்தார்
*இன்றைக்கும் சித்திரை திருவிழாவின் ஐந்தாவது நாளில், மீனாட்சி தேவி தங்கக் குதிரையில் இந்த விசித்திரமான அணிகலங்களை பூட்டி, புன்னகையுடன் மாசி வீதிகளைச் சுற்றி வருகிறாள்.*
தமிழ்நாட்டில் கோயிலுக்கு முப்பது ரூபாய் குழல் மின் விளக்கு தானம் கொடுத்தால்கூட உபயம் என்று பொறித்து கொடுப்பதுதான் மரபு என்று துரையிடம் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.
அயல்நாட்டை சேர்ந்த பீட்டருக்கு இதன் தாத்பரியம் சரியாக பிடிபடவில்லை.
*பக்தியில் திளைத்த அவர், மீனாட்சி நடக்கும்போது, தன் மேல் நடந்து போவதாக இருக்கட்டும் என்று சொல்லி, காலணிகளுக்கு👣 அடிப்பாகத்தில் தன் பெயரை எழுத சொல்லிவிட்டார்*
பீட்டர்🇩🇴 இங்கிலாந்துக்கு திரும்பவில்லை.
தனது கடைசி நாட்களை மதுரையில் கழித்தார்.
*மதுரையிலேயே காலமான அவர் மதுரை, மேல ஆவணி மூல வீதி் செயின்ட் ஜார்ஜ் தேவாலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.*
பீட்டரின் 🇩🇴கல்லறை தேவாலயத்தின் பலிபீடத்தின் அடியில் ஒரு பாதாள அறையில் அமைந்துள்ளது.👆
*அந்த அறையில் அவரது இறுதி விருப்பப்படி, அவரது முகம் மீனாட்சி கோயிலை நோக்கி இருக்குமாறு அடக்கம்🇩🇴 செய்யப்பட்டார்.*👉
*சிந்தைக்கு இனியோர்க்குச் சிறக்கட்டும் இந்நாள் 🙏*
இந்து நாளிதழில் இச்செய்தி வெளியீடு - நாள் : 01-05-2015...
மாணிக்கங்கள் ரூபி பதித்த காலணிகளின் அற்புதமான கதை...
மீனாட்சி சுந்தரேஸ்வரர் கோவிலின் சித்திரை திருவிழா மதுரையை கடந்த காலத்துடன் இணைக்கும் பல விஷயங்களைக் கொண்டுள்ளது. தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட மற்றும் மாணிக்கங்களால் பதிக்கப்பட்ட ஒரு ஜோடி ஸ்டிரப்கள் அதை பிரிட்டிஷ் ஆட்சியுடன் இணைக்கின்றன. ஐந்தாம் நாள் திருவிழாவில் தங்கக் குதிரையில் மீனாட்சி அம்மன் திருத்தேர் அணிந்து மாசி வீதிகளில் வலம் வரப்படுகிறார். "கர்நாடகத்தின் அனைத்து பிரதேசங்கள் மற்றும் சார்புகளின் சிவில் மற்றும் இராணுவ அரசாங்கங்களின் ஒரே மற்றும் பிரத்தியேக நிர்வாகம்" ஜூலை 31, 1801 முதல் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் கீழ் வந்தது, ஆற்காடு நவாபுடன் கையெழுத்திட்ட ஒப்பந்தத்தைத் தொடர்ந்து. மதுரை மற்றும் அதன் கோயில் நிர்வாகமும் அன்று முதல் EIC இன் கீழ் வந்தது. மதுரை கலெக்டரான தாமஸ் போயர் ஹர்டிஸ், 1801ல் கோவிலின் ‘தக்கர்’ (பிட் பர்சன்) ஆகப் பொறுப்பேற்றார். 1812ல் மூன்றாவது கலெக்டராகப் பொறுப்பேற்ற ரூஸ் பீட்டர், மதுரையின் இதயத்துக்குப் பிரியமானவர். ரூஸ் பீட்டர் தன்னை நேர்மையுடன் கோவிலின் நிர்வாகியாக இருந்து விடுவித்து, மக்களின் மத உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்ததை வரலாற்றாசிரியர்கள் நினைவு கூர்ந்தனர்.
காலையில் குதிரையில் கோவிலை வலம் வந்து தனது உத்தியோகப் பணியைத் தொடங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. மீனாட்சி கோயில் மற்றும் அழகர்கோவில் சுந்தரராஜப் பெருமாள் கோயிலுக்கு அவர் செய்த பங்களிப்புகள் நாட்டுப்புறப் பாடல்களில் கொண்டாடப்படுகின்றன. ஒரு புராணக்கதையின் படி, ரூஸ் பீட்டர் தனது அறையில் மூன்று வயது சிறுமியால் தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பப்பட்டு, வெளியே கையால் அழைத்துச் செல்லப்பட்டார், அங்கு பலத்த மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. கலெக்டர் நின்று திரும்பிப் பார்த்தபோது, அவரது பங்களாவை மின்னல் தாக்கியது. சிறுமி கோவில் இருக்கும் திசை நோக்கி ஓடினாள். மீனாட்சி தேவி மூன்று வயது குழந்தையாக மூன்று முறை தோன்றியதாக நம்பப்படுகிறது. முதலில் ஏழுக்கடலில் மலையுதவஜ பாண்டியனும் காஞ்சனமாலையும் குழந்தை வேண்டி ‘புத்திரகாமேஷ்டி யாகம்’ செய்தனர். கவிஞர் குமரகுருபரர் அவர்களின் ‘மீனாட்சி அம்மன் பிள்ளைத் தமிழ்’ பகிரங்கப்படுத்தப்பட்டபோது அடுத்த தோற்றம். மூன்றாவது நிகழ்வு ரூஸ் பீட்டர் சம்பந்தப்பட்டது.
மற்றொரு புராணக்கதையில், வேட்டையாடும் பயணத்தின் போது யானை அவரைத் தாக்கியபோது ரூஸ் பீட்டர் உயிருக்கு ஓட வேண்டியிருந்தது. மீனாட்சி தேவியை வேண்டிக் கொண்டு அந்த மிருகத்தை ஒரே குண்டடியில் கொன்றான். தனது உயிரைக் காப்பாற்றிய மீனாட்சி தேவிக்கு மாணிக்க கற்கள் பதித்த ஒரு ஜோடி தங்கக் கட்டிகளை ஆட்சியர் வழங்கினார். ஓய்வு பெற்ற பிறகு இங்கிலாந்து செல்ல மறுத்த ரூஸ் பீட்டர் தனது கடைசி நாட்களை மதுரையில் கழித்தார். அவரது விருப்பப்படி, அவர் புனித ஜார்ஜ் தேவாலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.
Enthralling story of ruby-studded stirrups
The Chithirai festival of Meenakshi Sundareswarar Temple has many things that seamlessly link Madurai to the past. A pair of stirrups made of gold and studded with rubies links it to the British rule. On the fifth day of the festival, Goddess Meenakshi is taken on a golden horse around the Masi streets wearing the stirrups.
“The sole and exclusive administration of the Civil and Military Governments of all the territories and dependencies of the Carnatic” came under the East India Company from July 31, 1801, following an agreement signed with the Nawab of Arcot. The administration of Madurai and its temple also came under the EIC from that date. Thomas Bowyer Hurdis, Madurai Collector, took charge as the ‘Thakkar’ (Fit Person) of the temple in 1801. Rous Peter, who took over as the third Collector in 1812, is held dear to the heart of Madurai. Historians recall that Rous Peter acquitted himself as the administrator of the temple with sincerity and respected the religious sentiments of people.
He is said to have begun his official work by going round the temple on horseback in the morning. His contributions to the Meenakshi temple and Sundararaja Perumal temple in Alagarkoil are celebrated in folk songs. According to a legend, Rous Peter was woken up from sleep by a three-year-old girl in his room and led by the hand outside, where it was raining heavily. When the Collector stopped and looked back, lightning struck his bungalow. The girl ran away in the direction of the temple. Goddess Meenakshi is believed to have appeared as a three-year-old child thrice. The first was in Ezhukadal, where Malayuthavaja Pandian and Kanchanamalai performed a ‘putrakameshti yagam,’ praying for a child. The next appearance was before poet Kumaraguruparar when his ‘Meenakshi Amman Pillai Tamizh’ was made public. The third instance involves Rous Peter.
In another legend, Rous Peter had to run for his life when an elephant attacked him during a hunting expedition. He prayed to Goddess Meenakshi and killed the animal with a single shot.
The Collector donated a pair of gold stirrups, studded with rubies, to Goddess Meenakshi, who had saved his life.
Refusing to go back to England after superannuation, Rous Peter spent his last days in Madurai.
As per his wish, he was interred at the St. George’s Church.
