சேவையின் அடையாளம் ஹென்றி டொமினிக் பியர்... இவர் பெல்ஜிய நாட்டில் பிறந்தவர்; முதல் உலகப்
போரில் ஜெர்மனி ஐரோப்பாவின் யுத்தகளம் என அழைக்கப்படும் இவர் நாட்டை தாக்க
இவர் மற்றும் இவர் குடும்பம் நான்கரை ஆண்டுகள் பிரான்ஸ் தேசத்தில் அகதி
வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்கள். இளம் வயதிலேயே பாதிரியார் ஆனார்; இறையியலில்
முனைவர் பட்டம் பெற்றார். சமூகவியல் மற்றும் தத்துவவியல் பாடங்களை நடத்தும்
ஆசிரியர் ஆனார். 1938 இல் போர் மேகங்கள் சூழ்ந்த பொழுது கைவிடப்பட்டவர்கள் மற்றும் குழந்தைகள் ஆகியோருக்காக அமைப்புகளை தொடங்கினார்.
உலகப்போர் சமயத்தில் தன் நாட்டு வீரர்களை காக்கவும், அதே சமயம் தகவல்களை துப்பறிந்து சொல்லவும் செய்தார். பல சமயங்களில் அவர்களை பதுங்கு குழிகளின் மூலம் காப்பாற்றி வெளியேற்றினார். 1949 இல் அகதிகளின் மீது அவரின் கவனம் திரும்பி அவர்களை பற்றி படித்தார். அதை தொடர்ந்து அவர்களுக்கு உதவும் அமைப்பை உருவாக்கினார். பலரிடம் அலைந்து திரிந்து நிதி திரட்டினார்; கடிதம் போட்டு நன்றி சொல்லி மேலும் மேலும் உதவி செய்யும் எண்ணத்தை ஊக்குவித்தார்.
அகதிகள் மிகவும் கீழ்த்தரமாக நடத்தப்படுவதை கண்டார் .அவர்கள் ஒரு வகையான அச்சத்திலேயே வாழ்வதை கண்டார். அவர்கள் தங்கள் சொந்தக்காலில் நிற்க வேண்டும் அவர்கள் பிச்சை எடுக்க கூடாது என யோசித்தார். மாதிரி கிராமங்களை உருவாக்க வேண்டும் என திட்டமிட்டார். அவர்களை அங்கே குடியேற்றி அவர்கள் வாழ்க்கையில் வெளிச்சத்தை கொண்டு வரலாம் என நம்பினார். ஆஸ்திரியா, பெல்ஜியம், ஜெர்மனி என மூன்று நாடுகளில் ஏழு கிராமங்களை அப்படி உருவாக்கி சாதித்து காட்டினார்.
ஐரோப்பாவில் பல்வேறு அகதிகளுக்கு உதவ மிகப்பெரும் அமைப்பு ஒன்றை உருவாக்கி நிதி திரட்டி சாதித்தார். 1959 இல் அமைதிக்கான நோபல் பரிசு இவருக்கு வழங்கப்பட்டது. 1960 இல் அமைதிக்கான பல்கலைகழகத்தை உருவாக்கினார்; அன்பு மற்றும் அமைதியை விரும்பும் யார் வேண்டுமானாலும் இதில் சேரலாம். கிடைத்த நோபல் பரிசு பணம் முழுவதையும் நற்காரியங்களுக்கே செலவிட்டார்.
1960 களில் பாகிஸ்தான் போனவர் அங்குள்ள மக்களின் துன்ப நிலையை கண்டார். ஒரு ஊரகப் பகுதியை எடுத்துக்கொண்டு அங்குள்ள எண்ணற்ற கிராமங்களுக்கு வெளியே இருந்து உதவிகள் கிடைக்கும் வண்ணம் பார்த்துக்கொண்டார். அதே சமயம் தங்களுக்க்கான எல்லாவற்றையும் அவர்களே உற்பத்தி செய்வதை உறுதி செய்தார். இதன் மூலம் பல கிராமங்கள் இணைந்து வாழும் கூட்டுறவு வாழ்க்கையை உண்டு பண்ணினார் .தன் வாழ்க்கையை முழுக்க சேவைக்காகவே அர்ப்பணித்த அவர் இதே நாளில் (ஜன.30) ஐம்பத்தெட்டு வயதில் மறைந்தார். ஹென்றி டொமினிக் பியர்... எனும் அன்பு மற்றும் சேவையின் அடையாளம்!
உலகப்போர் சமயத்தில் தன் நாட்டு வீரர்களை காக்கவும், அதே சமயம் தகவல்களை துப்பறிந்து சொல்லவும் செய்தார். பல சமயங்களில் அவர்களை பதுங்கு குழிகளின் மூலம் காப்பாற்றி வெளியேற்றினார். 1949 இல் அகதிகளின் மீது அவரின் கவனம் திரும்பி அவர்களை பற்றி படித்தார். அதை தொடர்ந்து அவர்களுக்கு உதவும் அமைப்பை உருவாக்கினார். பலரிடம் அலைந்து திரிந்து நிதி திரட்டினார்; கடிதம் போட்டு நன்றி சொல்லி மேலும் மேலும் உதவி செய்யும் எண்ணத்தை ஊக்குவித்தார்.
அகதிகள் மிகவும் கீழ்த்தரமாக நடத்தப்படுவதை கண்டார் .அவர்கள் ஒரு வகையான அச்சத்திலேயே வாழ்வதை கண்டார். அவர்கள் தங்கள் சொந்தக்காலில் நிற்க வேண்டும் அவர்கள் பிச்சை எடுக்க கூடாது என யோசித்தார். மாதிரி கிராமங்களை உருவாக்க வேண்டும் என திட்டமிட்டார். அவர்களை அங்கே குடியேற்றி அவர்கள் வாழ்க்கையில் வெளிச்சத்தை கொண்டு வரலாம் என நம்பினார். ஆஸ்திரியா, பெல்ஜியம், ஜெர்மனி என மூன்று நாடுகளில் ஏழு கிராமங்களை அப்படி உருவாக்கி சாதித்து காட்டினார்.
ஐரோப்பாவில் பல்வேறு அகதிகளுக்கு உதவ மிகப்பெரும் அமைப்பு ஒன்றை உருவாக்கி நிதி திரட்டி சாதித்தார். 1959 இல் அமைதிக்கான நோபல் பரிசு இவருக்கு வழங்கப்பட்டது. 1960 இல் அமைதிக்கான பல்கலைகழகத்தை உருவாக்கினார்; அன்பு மற்றும் அமைதியை விரும்பும் யார் வேண்டுமானாலும் இதில் சேரலாம். கிடைத்த நோபல் பரிசு பணம் முழுவதையும் நற்காரியங்களுக்கே செலவிட்டார்.
1960 களில் பாகிஸ்தான் போனவர் அங்குள்ள மக்களின் துன்ப நிலையை கண்டார். ஒரு ஊரகப் பகுதியை எடுத்துக்கொண்டு அங்குள்ள எண்ணற்ற கிராமங்களுக்கு வெளியே இருந்து உதவிகள் கிடைக்கும் வண்ணம் பார்த்துக்கொண்டார். அதே சமயம் தங்களுக்க்கான எல்லாவற்றையும் அவர்களே உற்பத்தி செய்வதை உறுதி செய்தார். இதன் மூலம் பல கிராமங்கள் இணைந்து வாழும் கூட்டுறவு வாழ்க்கையை உண்டு பண்ணினார் .தன் வாழ்க்கையை முழுக்க சேவைக்காகவே அர்ப்பணித்த அவர் இதே நாளில் (ஜன.30) ஐம்பத்தெட்டு வயதில் மறைந்தார். ஹென்றி டொமினிக் பியர்... எனும் அன்பு மற்றும் சேவையின் அடையாளம்!
